Dökerken ufka donuk, kanlı bir ziyâ eylül,
Ederek zülf-i târumâra hulûl
Gizli bir sesle ağlayan ey bâd!
.
Şimdi göklerde, katre katre, yanan
Necm-i mahmûru bir dakika nihân
Ederek sonra eylenen îkad,
Âh, ey bâd-ı hasta, bâd-ı keder...
.
O kadar nâ-tüvân ki gizli sesin,
Kendi derdinle kendin ağlarsın,
Sana derdin senin kifâyet eder...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.