··
21 görüntüleme
Kitabı okuyup, değerlendirdiğiniz için çok teşekkür ederim Selman Bey. Beğenmiş olmanız ise ayrıca sevindirdi beni.
Ben teşekkür ederim hocam. Sayenizde bir türkümüz daha oldu :) Bir Gün hikayesi baya etkiledi beni.
Bir Gün, benim 23-24 yaşlarımda yazdığım bir uzun hikayedir. Edebi olarak o yaşa has pek çok acemiliği barındırdığının farkındayım ama hikayemi çok seviyorum. Yavuz ve Tuğçe'nin aşklarını, o aşkın yaşandığı şehri de çok seviyorum.
Bir Karadeniz'li olarak ben de yaşadım o yeri. Ayrıca hikayeyi de. Ama niye bu kadar geç kaldı hocam yaa :) Valla yüreğe dokunuyor.
Bir Gün hikayesini anlatırken değindiğim Geç Kalanlar oyununu 
Hercaiokumalar /Ayşe arkadaşımız yazmış. Okumak isteyenler için hercaiokumalar.wordpress.com/2017/10/25/gec-... Ayrıca oyunu mutlaka izleyin :)
Niye o kadar geç kaldığının cevabı Yavuz'un kişiliğinde gizli. Mesela ben öyle biri olmadığım için aynı sınıfta olduğumuz ve aşık olduğum eşime daha birinci sınıfta ilan-ı aşk etmiştim :)) İyi de yapmışım. Yavuz biraz da bozkır insanı, içe kapalı. Öyle seviyor. Ama bence orada asıl kahraman Tuğçe'dir. Çünkü o da seviyor, sevildiğini biliyor ama hep bekliyor. Son dakikaya kadar bekliyor. Bütün bir üniversite hayatını bekletecek kadar hem de...
Fazla beklememek ve bekletmemek lazım hocam. Bir Gün'ü okuduktan sonra daha iyi anlıyor insan.
Ölüm ile ayrılığı tartmışlar ayrılık ölümden 50 gr fazla gelmiş diyor Mustafa Kutlu.. yani Mehmet bey Bir Gün de ayrılığı ( 4 yıl bekleterek) ve ölümü aynı anda yaşattığınız için resmen okuyucuyu kurşunlamış gibi oluyorsunuz :) bekletmek işte böyle bişey yani Yavuzun cezası sanki bir nevi değil mi Tuğçe nin ölümü.. Ayrılıkla vurdunuz aşkı bir veda sıkıp göğsüne Yavuz un Mehmet bey :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.