··
4.245 görüntüleme
Erhan hocam okuduğum en detaylı Bozkırkurdu incelemelerinden biriydi ve benim gibi (hatta sizin gibi) kitabı yeniden okumayı düşünenler için çok faydalı bir inceleme. Ben de çok önceden ve çok zorlanarak okumuştum. Kitap bittiğinde acayip bir rahatlama duygusu hissettiğimi ve oh be kurtuldum dediğimi hatırlıyorum. Ancak ben de bu sitedeki incelemeler sayesinde kitabı yeniden elime almam gerektiğini net olarak anladım:) Hatta şimdi bu incelemeyi okuyunca baya gaza geldim diyebilirim:) Zaten sizin inceleme tarzınızı çok yakın ve samimi bulduğumu hep söylüyorum, bu da aynı o etkiyi bıraktı. Şu an Bozkırkurdu’na yeni aldığım ve kitaplığımda beklettiğim bir kitap gözüyle bakıyorum. Kaleminize sağlık hocam:)
Çok teşekkürler, zaten Paul beyin (acayip kaçıyor Paul Bey deyince de yapacak bir şey yok) incelemesinde sizin yorumunuzu görünce başlamıştım kitaba bildiğiniz gibi. Genelde keyif verecek ya da beni zorlayabilecek şeyler okumayı seviyorum ben. Zorlamak derken fiziksel olarak değil tabi ki. Bu kitabın da geç de olsa öyle bir eser olduğunu anladım. Böyle kitaplarda birbirimizi gaza getirmek güzel oluyor. Sizin bu kitabın hakkını vereceğinize hiçbir şüphem de yok zaten. Çok teşekkürler yorumunuz için.
4 sonraki yanıtı göster
Çok sevindim beğenmenize Erhan Bey. Bu kitabı tahlil etmek çok zor olsa da güzel bir inceleme olmuş gerçekten. Elinize sağlık... Ayrıca incelemeniz içerisinde bana atıfta bulunmanız da çok hoşuma gitti, teşekkürler :)
Çok teşekkürler, ben olanı söyledim sadece, Necip bey kitabı tekrar okumak istediğini söyleyince aklıma gelmişti benim de. Darısı kendisinin başına. Bilmiyorum ne kadar özümseyebildim, ama kolay gibi görünmesine rağmen zor, karışık gibi görünmesine rağmen de anlaşılır bir kitap bu. Yazdığım cümlenin saçmalığının da bilincindeyim ama satranç taşlarından bile farklı şeyler çıkarılabiliyor. Hermine için özlem duyduğu çocukluğu da denebilir, içindeki burjuva kırıntıları da, apayrı şeyler de. Ya da ben çok karıştırıyorum. Ama dediğim gibi değecek bir kitap bu. İncelemeyi beğenmenize de sevindim.
2 sonraki yanıtı göster
Alamanları bir başka severim ben. Lutz diye bir Alaman dostum var benim. Avukat üstelik. Seni Alamanya'ya kadar kovalarım dediydim de, bir şey anlamamıştı. Bir de çöp atarken yakalamıştım onu. Şeytan Alaman, Şile'de bir kamyon römorkuna mısır koçanını sallamıştı. Ömrü D.Alamanlarını eleştirmekle geçti.
Bakmayın siz Ruslara geçilen iltimasa, Alaman edebiyatı, edebiyatın hasıdır.
Kalemine sağlık dostum.
Teşekkürler hocam, şiirdeki gibi gece biz uyurken neler yapmışsın sen. Almanları kim sevmez, bi Dostoyevski belki, bir de fransızlar. Bir de İngilizler, bir de.. varmış biraz ama olsun, güzel almanların her şeyi gibi edebiyatı da. Hesse ayrı bir güzel ama. Sağolasın değerli yorumların için
1 sonraki yanıtı göster
Okurken çok etkilenmiştim ama kitabın o sonlarındaki tiyatro bölümünde bir kopukluk yaşadım. Bitince "ne okudum şimdi ben" oldum ama önceki sayfalara dönünce, altını çizdiğim satırları, aldığım notları okuyup hissettiklerimi tekrar hatırlayınca hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan biriydi belki de. Benim de kesinlikle ileride dönüp tekrar okumam gerekecek. İncelemeniz için kuru kuru değil içtenlikle bir teşekkür etmek istiyorum. Dediğim gibi bitince kafam öyle bulandı ki aklımda kitaba dair her şey uçup gitmiş gibiydi. Kitabı harcadım mı diye nerdeyse vicdan azabı duydum. Yazdıklarınızı okuyunca düşüncelerim toparlandı.
Çoğu kişinin kitabı bırakma noktası dediğiniz bildiri kısmı benim en sevdiğim, en içselleştirebildiğim bölümdü. Ayrıcalıklı hissettim kendimi bu istatistiğe dahil olmayarak(:
Bu arada değindiğiniz o kısım, Hesse'nin "çevremizin yalnızca bugünkü görüntü ve olaylarla sarılıp kuşatılmadığını, geçmişte olup biten ne varsa aynı şekilde kayda geçirilip varlığını sürdürdüğünü belirttim; kuşkusuz günün birinde telli ya da telsiz, parazitli ya da parazitsiz, Hz. Süleyman'ın ve Walther von der Vogelweide'nin konuşmasını işitebilecektik" dediği yerle ilgili ben bir şeyler karalamışım defterime. Ne kadar mantıklı çıkarımlardır bilmiyorum, sadece laf kalabalığı yapmış da olabilirim. Benim anladığım gibiyde Hesse, yıllar öncesinden Hawking'le aynı öngörüleri paylaşmış bilim konusunda. Fizikten çok anlamam ama deftere yazdıklarımı sizinle paylaşmak istiyorum: Stephen Hawking - Zamanın Kısa Tarihi'ni okumuştum iki yaz önce. Hawking'in üstüne çalışıp ortaya sürdüğü ve bilimsel olarak kanıtlanamasa da hala çürütülememiş, sanırım "solucan delikleri" başlıklı hipotezi. Başka uzay-zaman düzlemlerinde, bizim "geçmiş" ve "gelecek" dediğimiz zaman dönemlerinin şimdiki zamanımızla aynı anda yaşanıyor olabileceği söylemişti sanırım. Solucan delikleri aracılığıyla da o boyutlara geçiş yapabilme ihtimali vardı. Ama bu varsayımların ortaya çıkardığı bazı paradokslar ve mantık çıkmazları da vardı. Geçmişe yolculuk mümkünse ve ben o delikten daha doğmadığım bir seneye gidip kendi babamı öldürürsem ne olacaktı? Kendi uzay-zaman düzlemime yine delik vasıtasıyla döndüğümde varoluşum nasıl açıklanacaktı ya da varolacak mıydım gibi. Kulağa çok fantastik şeyler gibi geliyor ama Hawking "gerçek çoğu zaman kurgudan daha gariptir" der. Başta dediğim gibi bu hipotezlerin bilimsel temelleri var ve olanaksızlıkları kanıtlanabilmiş değil. Yani benim bildiğim/hatırladığım kadarıyla. Umarım kendimi ifade edebilmişimdir ve çok fazla vaktinizi çalmamışımdır. Tekrar teşekkürler.
Estağfurullah, ne demek, zevk aldım karalamalarınızı okurken, interstellar'ın da etkisi vardır heralde , benzer bir şeyler vardı sonuçta. Ama ben seslerin bir yol bulup bize ulaşması değil de eskiden beri havada kalıp onları bir cihaz vasıtası ile dinleyebilmemizdi oradaki konu diye hatırlıyorum Yanlış da olabilir tabii. Uzun zaman oldu, ama her durumda tekrar okunmayı hakeden bir kitap. Çpk teşekkürler yorumunuz için.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.