Icetree yorumladı.
Odanın kapısını tıklatıp içeri girdim. Kardeşim Kadir, yatağının üzerinde bağdaş kurmuş, kafası önde oturuyordu. Kafasını kaldırdı, "Buyur ağabey," dedi. Gözlerindeki hüznü görmüştüm, nasılsın demeye korktum, "Ne yapıyorsun gardaşım oğlan?" dedim.
-Hiç. Oturuyorum öyle ağabey.
-Canın sıkkın senin. Ne oldu, anlat
··
203 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Hikayeniz bana lisedeki ruh halimi hatırlattı. Ailemden uzak olduğum için farklı bir boşluk, yalnızlık hissediyordum. Dışarı çıktığımda sanki insanlar organize olmuş, beni dışlamışlar, hepsi beni çekiştiriyor gibi gelirdi :) Öğretmenler bile ailemi ilk defa okula çağırıp kızınız çok değişti, çok sessizleşti demişlerdi ama pek birşey yapamadılar. Ben de o zamanlar hep abimle konuşurdum. Daha doğrusu o çok üstelediği için anlatamadan, sebebini bilmediğim bir ağlama krizine girerdim. Aramızdaki diyaloglar neredeyse hikayenizdekinin aynısı :) Askere gittiğinde bu sefer o çok bunalıp arardı beni, ikimiz telefonda ağlardık:)) Sonra düzeldim bir şekilde. Bunda bir abimin bir de bana çok değer veren arkadaşlarımın varlığı etkili oldu şüphesiz. Hikayeniz bu yüzden beni de çok etkiledi... Sizin başınızdan geçmese bile bir yerlerde fazlasıyla gerçek olan bir hikaye. Kaleminize sağlık.
Bu ruh halini atlatmanıza sevindim. Kişinin toplumla iletişimini kendi eline aldığı bir dönem lise ve üniversite yılları. Artık daha fazla insan görmeye, kendi işini kendi halletmeye başladığı için üzerindeki gözlere önem veriyor; iyi mi kötü mü bilinmezliği endişeye, yani karamsar bir havaya ittiği için bunalıyor kişi. Bu iletişim gelişirken önce arkadaşlardan sonra kardeşlerden yardım alıyor, bazı insanlar için de ilk sırada kitaplar geliyor. Ve çoğu insan öğrencilik hayatı bitimine doğru yavaş yavaş bunları atlatıyor. Kendi çapımda yaptığım gözlemler bunlardı. Elbette bu duruma uymayan birçok kişi vardır. Bu tespitleri yapıyorum ama halen üniversiteye giden bir genç olduğum için ben de yaşıyorum bu duyguları. Bazen içim çok doluyor. 26 Şubat gecesi de böyle oldu. Ağabeyim , ailem , ben üç farklı yerde yaşamlarımızı sürdürüyoruz. Cümlenizin başında o "boşluk ve yalnızlık hissi"ni okuyunca aslında hikayeye bunu da katmam gerektiğini düşündüm. Çünkü o gece ben de bu hislere sahiptim, yani hikayenin köken aldığı yer bu hisler. Başımdan böyle bir şey geçmedi, kendimi ağabeyimin yerine koyup yazdım(onunla da telefonda saatlerce konuştuğum için ağabeylerin cümleleri çok benzer olabilir) ama bu hikayenin sizde yaşanmışlığının fazla olmasının nedeni de bence bu kökenler. Yüreğinize sağlık.
2 sonraki yanıtı göster
Bugün benim kardeşimin doğum günü. Benden tamamen farklı bir insan o. Zıt karakteriz. Tek ortak noktamız kitap okumak. Şimdi ben bu yazıdan sonra sigara yaktım. Ben bu yazıdan sonra insanlar samimiyetsiz inanmaz belki ama beni gerçekten tanıyan varsa gözlerim doldu. Hüngür hüngür ağlamasam da o birkaç damla aktı. Kardeşimi düşündüm. Kendimi düşündüm. Doğduğu gün bugün. Doğduğu an geldi aklıma. Onu düşünüyorum. Ve boğazım düğümlendi. Söz bulamıyorum. Üzgünüm sadece. İnsan olmayı beceremediğimiz ve sevilmediğimiz için.
Benim kardeşim olmadı, sadece bir ağabeyim var. Bak bu senin kardeşin demişler ona, o da bağrına basmış. Yazarken onu düşünerek yazdım, insanın kardeşi olmasını düşünerek. Kardeş olmak güzel, ağabey olmak nasıl bilmiyorum. Ablam da yok, olsa sakin sakin nasıl yazmam gerektiğini anlatırdı belki. Bu yazıyla biraz o boşluklarımı doldurmayı düşündüm. Dış dünyamız bizi umursamazken kardeşlerin sarılması gerektiğini düşündüm. Kardeşiniz iyi ki doğmuş. Bence üzülmeyin, çünkü sarılacak bir kardeşiniz var, yanınızda olmasa bile arayıp 'iyi ki doğdun' diyebileceğiniz.
2 sonraki yanıtı göster
Yine harika bir hikaye olmuş. Verdiği mesajlar çok net ve çok yerinde. Kaleminize sağlık. Ve her yazınızda olduğu gibi yine umarım gerçek değildir yazanlar olmuş :) Ne kadar gerçekçi bir kaleminiz olduğunu gösteriyor bu da. Çok beğendim gerçekten hep yazın :))
Hikayenin içine serpiştirdiğim mesajlar benim için çok kıymetli. Bunu fark etmeniz beni mutlu etti. Övgüleriniz için çok teşekkür ederim :) Sizin yazılarınızdaki kadar hislere dokunamasam da(son yazınızı kıskandım, yorum dahi yapamadım, çünkü afallattı beni) yazmaya devam edeceğim :)
Hikayede hep savunduğum fikirlerimin Kadir'in ağzından tekrardan duymak çok etkiledi. Çok güzel yazmışsınız elinize sağlık.
Fikirleriniz(yani Kadir'in de dile getirdiği fikirler) benim için önemli. Bunu sizden duymak sevindirdi. Çok teşekkür ederim :)
Ben az önce müthiş bir şey okudum. Umarım yaşanmışlığı yoktur. Gece gece ağlattınız. Kaleminize sağlık.
Yaşanmışlığı yok. Ağlatmak istemezdim ama bazen gözyaşı çare oluyor insana. Sağolun :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Gerçekten yüreğime dokundu. Boğazım düğümlendi. Elinize sağlık.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.