Ben o zamana kadar hep, en büyük acının sevip de sevilmemek olduğuna inanmıştım. Şimdiyse bundan daha korkuncunun da var olduğunu anlıyordum. Bu da insanın başkası tarafından, kendi istemeden sevilmesi ve sizi rahatsız edip hırpalayan bu ihtirasa karşı koymanızın olanaksız oluşuydu. Yanı başınızda bir insanın arzuyla yanıp tutuştuğunu görmek ve çektiği acıya elinizden bir şey gelmeden izleyici kalmak; onu yiyip bitiren alevlerden kurtarma iktidar, olanak ve gücüne sahip olamamak.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.