Gönderi

Hudâ’yı bir tanımak töhmetiyle suçlu olan, Şu hânümânı yıkık üç yüz elli milyon can, Nedense, mevte olurken biner biner mahkûm, Çıkıp da etmedi bir ses bu hükme karşı hücûm!  Nedense, duymadı Garb’ın o hisli vicdânı, Hurûşu sîne-i a’sârı inleten bu kanı!  Nedense, Arş’a kadar yükselen enîn-i beşer Sizin semâlara akseyledikçe oldu heder!  Nedense, vahdet-i İslâm’ı târumâr edeli, Büyük tanıldı, mukaddes bilindi zulmün eli!  Zemîn-i Şark’ı mezâlim kasıp kavurdukça;  O kıpkızıl yüzü hâkin fezâya vurdukça;  Gurûb seyreden âvâre bir temâşâ-ger Kadar da olmadı dünyâ nasîbedâr-ı keder!  Keder de söz mü ya? Alkışlıyordu cellâdı, Utanmadan koca Yirminci Asr’ın evlâdı! 
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.