Ahmet Erhan yine bir ben.
"Ve şimdi gece, iki kişilik bu yalnızlık bize artık yeter de artar bile"
Yazmadığım ne bıraktım Ahmet Erhan'a dair bilmiyorum ama ben yine yazarım onu sayfalarca hele bir de zamanlardan geceyse.
Ahmet Erhan'a iki özür borcum var. Senelerdir bıkmadan usanmadan dinlediğim
Şiirin erbabıdır Dua. Şiir kitaplarına, aralardan çektiği dizelerle hayat verir. Bu fukara şirin yabanisidir oysa. Ama öyle bir üslupla yazar ki Dua, taşın bile kalbinin olduğuna inandırır okuru.
Bir de öykülerin hakkını verir.
Fukara takiptedir.
Hangi kitabinda bilmiyorum ama Bulusma siiri hep cok dokunmustur bana. Kendime benzettigimden degil birinin boyle cumlelerle ifadesini bulacak bir halde olabilecegi dusuncesi etkiler hep beni. Siirin sonundan bir alinti:
Hızla yaşadım genç ölmedim
Bir koşuymuş yaşam geç anladım
Otuzu geçiyorken saate baktım
Ben yanlız bir adamım tırnaklarım uzamaz
Beni kimseler sevmez...