En çok köylüler için üzülüyordum, masumdular ve hiçbir suçları yokken acı çekiyorlardı, tıpkı çocuklar gibi. Çünkü Çernobil'i icat edenler köylüler değildi, onların tabiatla kendilerine özgü bir ilişkileri vardı ; güvene dayalı, talancı, istilacı olmayan, tıpkı yüzyıl önce, bin yıl önce olduğu gibi. Tıpkı ilahi düzende olduğu gibi... Ve bu insanlar neler olduğunu anlayamıyordu, rahiplere inandıkları gibi biliminsanlarına, okuması yazması olan herhangi bir insana da inanmak istiyorlardı. Ama onlara deniyordu ki :" Her şey yolunda. Korkacak hiçbir şey yok. Yemek yemeden önce ellerinizi yıkayın, kâfi." Hemen değil, ancak bir kaç yıl sonra anladım ki, hepimiz birer iştirakçiydik... Hepimiz bu suça ortak olmuştuk...
Sayfa 328 - Kafka Kitap
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.