Kendi kendine, "Benim kimseye beş paralık yararım dokunmuyor!" diyordu."Kimsede bana ne yardım ediyor,ne acıyor.Ah,ne olurdu evde olsaydım...Sapasağlam,mutlu,herkesin sevdiği bir insan olarak!"
Gözlerini yine açıp ateşe baktı.Ateşin önünde kar tanecikleri uçuşuyordu.Memleketindeki kışları,sıcacık,aydınlık evini,yumuşacık kürklerini,o eski sağlam,gürbüz vücüdunu,ev halkının sevgisini,ilgisini anımsadı."Ah,niye geldim ben buraya?"diyordu.
Sayfa 86 - Akvaryum yayınevi Nikolay RostovKitabı okuyor
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.