“Celui qui tombe obstiné en son courage, qui, pour quelque danger de la mort voisine, ne relâche aucun point de son assurance, qui regarde encore, en rendant l'âme, son ennemi d’une vue ferme et dédaigneuse, il est battu, non pas de nous, mais de la fortune; il est tué, non pas vaincu: les plus vaillants sont parfois les plus infortunés. Aussi y a-t-il des pertes triomphantes à l’envi des victoires...”
(“Cesaretinde ayak direyen, ölüm kapıya dayanmışken dahi güvenliği hiçbir biçimde elden bırakmayan, ruhunu teslim ederken bile düşmanına kararlı ve küçümseyici gözlerle bakan kişi bize değil yazgısına mağlup olmuştur; öldürülmüştür, ama yenilmemiştir: En kahramanlar bazen en talihsiz olanlardır. Değerli zaferlerinkiyle yarışan muzaffer yenilgiler vardır.”)
Sayfa 17Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.