Yalnızlığın Türküsü....
Günaydın dostlar. Bir türkü var ki her dinlediğimde “işte bu, yalnızlığın türküsü olsa gerek” diye düşünürüm. Kul Himmet’in bu sözlerini okumadan “yalnızlığın türküsü mü olurmuş” demeyin. “ Kendi efkarımca okur yazarım, bir dost bulamadım gün akşam oldu...” diyor Kul. Yalnızlığını anlatmak için daha ne desin garip. 
Muhtelif Evhamlar Kitabı kitabını okuyorum bu aralar. Yazar, yalnızlık elalemin dediği gibi geceleri zor değil diyor. Geceleri kolay, asıl zor olan öğlen/ikindi vakitleri, cıvıl cıvıl kahvaltılar, Pazar gezme vakitleridir diyor. Ben yanlız kaldığımda geceler bana zor gelirdi, demek herkese ayrı zor bu dert. Dert dedik de, herkese dert mi? Değil elbet. Yalnız kalmak için uğraşıp didinenler de az değil. Hayat ve alışkanlıklar tuhaf, herkesin seçimine yardımcı olmak ve saygı duymak gerekli galiba.
Bana göre yalnızlığın türküsü bu dedik, ya şarkısı! Ben bilmem ki! Bilen varsa yalnızlığın şarkısını deyiversin...
Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim / Erzincan
Seyyah olup şu alemi gezerim
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
Kendi efkarımca okur yazarım
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
İki elim kalkmaz oldu dizimden
Bilmem amelimden bilmem özümden
Akıttım kanlı yaş iki gözümden
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
Yine boralandı dağların başı
Akıttım gözümden kan ile yaşı
Emaneti alır ol veren kişi
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
Bozuk şu cihanın pergeri bozuk
Yazıktır şu geçen ömüre yazık
Tükendi daneler kalmadı azık
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
Kul Himmet üstadım ummana dalam
Gidenler gelmedi bir haber alam
Abdal oldum çullar geydim bir zaman
Bir dost bulamadım gün aksam oldu
··
21 görüntüleme
Buldum
Alnımda kaç kırık, geçti yarası
Hırsın oklarıyla hüsranı buldum..
Güneşmiş bir yerde bahtın karası
İçimde kocaman nisyanı buldum..
Çok ürkek ceylandım vuran olmadı
Görülmüş rüyaydım yoran olmadı,
Cemre gibi düştüm gören olmadı
Martın sinesinde nisanı buldum..
Çok gece geçirdim, günüm de varmış
Canımın içinde canım da varmış
Hakkaniyet duygum genimde varmış
Zulum edenlere isyanı buldum..
Çok tırtıl dolaştım, haddim mi uçmak
Hiç mümkün olmadı kendinden kaçmak
Ömrüme mal oldu manayı açmak
Yılanlarda bile his yanı buldum.
Serhoş eden koku aşkın çiçeği
Hissetmem o anda çalsan bıçağı
Rozetlerle saklayamam gerçeği
Aşık Sentezi"yim insanı buldum..
Ozan Sentezi/Gültekin Toga
Dedik ya türküler özümüz sözümüz diye, hakikaten öyle. Bu türküyü bilmiyordum çok teşekkür ederim, ne sözler ne sözler! ...
5 sonraki yanıtı göster
Çok güzel bir türkü. Her neyin türküsü olursa olsun türküler güzeldir. Ve benim için yalnızlıkta güzeldir. Kendimi en özel ve huzurlu hissettiğim anlardır. Elbette birlikte olmaktan sohbet etmekten memnun olduğum dostlarım da var. Ki bilirsiniz hocam, sizde bunlardan birisiniz :)
Bende bu deyişi bırakayım buraya :))
youtu.be/ake8Gt-ZKcY
Yüreğinize sağlık Muzaffer Bey. Yazarın tespitine tamamen katılıyorum asıl zor olan kalabalıklarda yalnız olmak. Geceler insanın en verimli olduğu, kendi benliğini en derinden hissettiği ve keşfettiği zaman dilimleri bence. Türkü paylaşımı için de teşekkürler.
Aklıma yaşar kemal geldi.
.....
Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı
Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı.
Bence yalnızlığın zamanı değil de mevsimi oluyor. Benim için yaz ayları mesela .
Bana da Süreyya Berfe'nin bu şiirini anımsattı.
Bir Dost Bulamadım Gün Akşam Oldu
Yorgunluktan başım düşüyor
Gökte kanadı ayrıç ayrıç bir kırlangıç
Dere gibi geçiyor içerimden
Ekmek kurumuş
Zeytin çekmiş yağını
Yürüdüm yutkuna yutkuna
Toza belendi miğdem
Gözlerim soldu
Armuda vardım yüksek
Bostana vardım ellerin
Köy hayat gibi ırak
Dönendim durdum
Bir dost bulamadım
Gün akşam oldu
Taze yavrum kan kusuyor
Dışarda eli kırbaçlı bir rüzgar
Hançer gibi geçiyor yüreğimden
Tezek tükenmiş
Oda çekilmiş sıcağını
Düşündüm tütünü sara sara
Ağuyla dağlandı ciğerim
Yüzümün rengi durdu
Avrada baktım ağlıyor
Komşuya vardım susuyor
Kasaba devlet gibi ırak
Yol kapalı
Kalktım oturdum
Bir dost bulamadım
Gün akşam oldu
Amerikan buğdayı bereketli olmuyor
Ötede bizim buğdaydan sapsarı bir ırmak
Güneş gibi geçiyor düşlerimden
Öküzler zayıflamış
Toprak çekmiş elini
Eridim hilal oldum
Sele karşı terim
Gücüm dondu
Tüccara vardım ürkek
Yakın köye vardım bakmıyor
Geçim bir kanlı tuzak
Sordum sordurdum
Bir dost bulamadım
Gün akşam oldu
Şehre inince keyfim kaçıyor
Her yerde yüzüme çarpan bir tokat
Eski bir kin gibi geçiyor gözüm önünden
Kapılar kapanmış
Hükümet çekmiş ayağını
Bekledim köle oldum
Yere yapıştı dizlerim
Umuduma set kondu
Valiye vardım ödlek
Başkana vardım gülüyor
Belki çıkar diye evrak
Sustum oturdum
Bir dost bulamadım
Gün akşam oldu.
Hani dost uğruna can baş verenler
Hasbeten söylesin gözle görenler
Şimdi bizden yüz çevirir yarenler
Evvel sektirmezdi gözünü benden
youtu.be/07CeBpu1QEo
Dost diye bildiğimiz hayal kırıklıkları da var hayatta..
En büyük dostum yalnızlık oldu. Ne göründüğü gibi olmaktan şaştı ne de yarı yolda bıraktı. Bu da bir nevi dostluk değil mi?
Yazıyı okurken tam da içimden "yahu neresi kötü yalnızlığın" diyordum ki siz cevabı devam eden satırlarda verdiniz:
... Dert dedik de, herkese dert mi? Değil elbet. Yalnız kalmak için uğraşıp didinenler de az değil.
Velhasıl yalnızlık çok güzel, kafasının içinde ayrı dışında ayrı kıyametler kopan kişiye bir yudum dinginlik sağlayan yalnızlık çok güzel, yenilenmiş nefes gibi adeta.
Ama türkü daha güzel. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.