Hermann Hesse'nin okuduğum ikinci kitabı oldu. Okuduğum ilk kitabı olan Bozkırkurdu'nda, kurt ve insan olmak üzere iki karakterden oluştuğunu düşünen Harry Haller isimli bir karakter vardı. Harry Haller'da insan karakteri varlığını gösterirken, kurt gizlenip onu izler, kurt ortaya çıktığında ise insan bir köşeye çekilir ve kurdu izlerdi. Son derece ilginç bir karaktere sahip olan Harry Haller(Bozkırkurdu) yaşadığı çağın ilerisinde olan son derece özgün bir kişilikti.
Bozkırkurdu'nun ruhunda bir "kurt" bulunduğu için zaman zaman yalnız kalma ihtiyacı duyar ve tek başına bir takım gezilere çıkardı. Fazla konuşmaktan hoşlanmazdı ve içine kapanık bir yapıya sahipti. Knulp'ta ise, ömrü yollarda geçen özgür bir ruh anlatılmış. Knulp'u Bozkırkurdu'ndan bağımsız, Bozkırkurdu'nu ise Knulp'tan bağımsız olarak düşünmek mümkün değil. Şöyle ifade etmeliyim ki, Knulp, Bozkırkurdu'nun bir fragmanı niteliğinde. Knulp'u okuyup seven bir kişi, Bozkırkurdu'nu da hayranlıkla okuyacaktır.
Knulp, henüz çocukken yaşadığı bir olay nedeniyle kimseye güvenmemeyi kendisine prensip edinmiş, göçebe bir hayata yelken açmış, yeri yurdu olmayan ama her yerde içecek bir tas çorbası bulunan, hayattan hiçbir beklentisi olmayan, başkalarının işine burnunu sokmaktan hoşlanmayan, insanları olduklarından daha iyi, daha akıllı kimselere dönüştürmek gibi bir gereksinim duymayan biri. Hesse'nin kitaptaki benzetmesi ile adeta "sevimli bir kedi."
Knulp'a göre, ölümlü olan dünyada insanın kendisini üzmesi ve gereksiz şeylere çaba göstermesi anlamsız. İnsanın hayatta hiçbir şey için kendini paralamaması gerektiğini; her şeyin insanın kendiyle ilgili olduğunu ve yaşamın her halükarda devam ettiğini vurguluyor kitap boyunca. İş, güç, para, ev, kira, telefon, lüks, alışveriş gibi bir dertleri yok Knulp'un.
Fakat bütün bunlara karşın, yalnız bir kişi Knulp. Hem de kendi tercihi ile yalnızlığı seçmiş bir kişi. Kitabın sonlarına doğru bir özeleştiri yapmayı da ihmal etmiyor. Zaman zaman avare hayatının neticesinde yalnız kaldığını ve bazı şeylere özlem duyduğunu da itiraf ediyor:
"İşime geldiği gibi yaşadım hep, elimin altında bol bol özgürlük ve güzellik vardı, ama ben hep yalnız kaldım."
Yukarıda da ifade ettiğim gibi, Knulp'u Bozkırkurdu'ndan bağımsız düşünmek mümkün değil. Knulp'u okuyup beğendiyseniz mutlaka Bozkırkurdu'nu da okumalısınız. Eğer Bozkırkurdu'nu Knulp'tan önce okuyup beğendiyseniz, Knulp'u okuyarak eski anılarınızı yeniden canlandırma şansına sahipsiniz.