İlk defa bir Zweig kitabını beğenmedim. Anlatımı her zamanki gibi harikaydı ancak konusu beni içine çekemedi. Ara ara merakımı uyandırsa da okurken sıkılmamı engelleyemedi maalesef. Gömülü Şamdan'da Zweig alışılmışın dışında din, tarih gibi konulara yer vermiş. Kitapta Yahudilerin kutsal emaneti olan yedi kollu şamdanın yolculuğuna tanıklık ediyoruz. Yahudiler bir yurt edinememelerini, sürekli göç etmelerini emanetlerinin el değiştirerek taşınmasına, birçok farklı imparatorlukların eline geçmesine bağlıyor. Şamdanın ancak kutsal Kudüs topraklarına gelmesi sonucunda insanlarının artık rahata kavuşacağını savunuyorlar. Bu nedenle bir grup yaşlı halk olaylara tanıklık etmesi amacıyla yanlarına bir çocuk alarak şamdanı uğurluyor. Ve yıllar sonra bu çocuk -Benjamin- şamdanı tekrar görmeyi, onu bulmayı kendine görev biliyor ve yollara düşüyor. Şamdanı buluyor ancak bazı işaretler Benjamin'e şamdanı açığa çıkarması yerine onu gömmesini ve kimseye haber vermemesini söylüyor. Bu hikayenin bize anlatmaya çalıştığı; körü körüne bağlanmak, başarısızlığımıza sebepler bulmak, içinde bulunduğumuz nahoş durumu dışsal durumlara yüklemek ne kadar doğru? Hiçbir şey yapmadan, düşünmeden, çalışmadan, üretmeden ne kadar, nasıl bir toplum olunabilir? Benim hikayeden alabildiğim bunlar fakat tarihe ilgisi olan biri bu kitabı okusun eminim daha farklı yorumladığı noktalar olacaktır. Tarz olarak bana hitap etmedi fakat bu iyi romanın okunması gerektiğini düşünüyorum. Keyifli okumalar.

Gömülü ŞamdanStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202214,3bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar