Kitap okumak insanlara güç geliyor. Bunu anladım. Fakat, kendilerine güç gelen bu eylemi başkasının yapması neden insanların gücüne gidiyor. Ben kitap okuyorum, ailemin zoruna gidiyor ve kızıyor. Bunu yaşayan bir tek ben miyim? Yani sizde de oluyor mu? Siz kitap okuyunca aileniz size kızıyor mu? Kendileri -nasıl bilmiyorum- bomboş durma yeteneğine sahipler ve aynı şeyi benden bekliyorlar. Hiçbir şey yapmadan öyle bomboş oturup, saçma salak dizileri izlememi istiyorlar.. Bu konuda da yalnız mıyım?..
··
22 görüntüleme
Benim ailemde yok böyle problem.Hatta annem yoldan geçeni çevirip kütüphanemi gösteriyor.He birisi çıkıp beni okuduğum için eleştirse sallar mıydım bilemiyorum.🤭
Ay! Allah sabır versin.. mümkünse eşim kitap okuyan biri olsun.. yani umarım..
2 sonraki yanıtı göster
Berberde okumaya kalkınca berber sahibinin kinayeli laflarına maruz kalmıştım. O günden sonra adımımı atmadım oraya.
Ben olsam herhalde elli metre yakınından geçmezdim.
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Babam kitap okumamı alışkanlık edinmemi çok isterdi ." Beni ne kadar çok seviyorsan o kadar çok kitap oku " diyişi şuan bile hep kulaklarımda :)
Ne kadar güzel babalar var.. bir de bizimkilere bak :)
4 sonraki yanıtı göster
Ne ben ne de ebeveynlerim okumadığı için böyle sorun yaşamıyoruz..
Aynı durum bende de var. Ama açıyorum ağzımı yumuyorum gözümü bir başladım mı konuşmaya hepsi geri vites dönüyor önüne. Baskın olmak lazım 😊😊
5 önceki yanıtı göster
Yok. Ailemle mesafeliyim.. mümkünse onlar benden ben onlardan uzak olayım..
1 sonraki yanıtı göster
Okumama değil kitaplara çok para harcamama kızıyor annem. Bende daha çok 2. El almaya çalışıyorum kimsenin gönlü kalmasın. Sen boşver aileni kesinlikle doğru yoldasın. Bize gelen ilk emir bile “OKU” iken okumamak aptallık olur. Tv’nin bir diğer adı da aptal kutusudur bu da aklında kalsın.
Teşekkür ederim..
1 sonraki yanıtı göster
Ailem bir şey demiyor, ancak anne-babam okumazlar desteklerler sadece.Arkadaş çevrem bu konuda çok tuhaf; hangi ortama girsem telefonumla kitabım devamlı elimdedir.Bulduğum her fırsatta iki satır da olsa okurum.Tabi arkamdan fısıldaşmalar, yalancı gülümsemeler her daim oluyor.Hatta bir keresinde o kadar gürültüde okumam mümkün değil diye düşünerek şahsın biri kaldığım yeri değiştirmişti.Ortama döndüğümde dört gözle anlamayacağımı zannedip beklediler.Ama yerimi tekrar bulup harika bir alaycı gülümseme atmıştım ve yüzlerindeki morluğu seyretmiştim.Kitap okuyoruz sadece, aptal değiliz( tabii bunu yapacaklarını tahmin etmiş dönene kadar sayfa numarasını tekrarlamıştım:)) )
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.