Eleştirileriniz son derece acımasızca buluyorum ama gerçek eleştiri de bu değil midir özgürce düşündüğünü ifade etmek.. bu kitap üzerine yazılan çok inceleme gördüm çoğu yanlı bir bakış açısıyla yazmıştı. Bence bu inceleme en iyisiydi. Söylediğiniz her şeye katılıyor değilim ama en objektif incelemede sizinki diyebilirim. Kitap hakkında farklı bakış açısı, çoğunluğun beğendiği kitaba olumsuz eleştiride bulunmakta ayrı bir şey çünkü bazıları bu söylediklerinize katılmasada kenara çekilip sadece okuduğu ile yetiniyor. Söz konusu kitaplar ve beğeniyse ortak bir şey beklemiyoruz zaten. Kiminin beğendiğini kimisi beğenmeye bilir. Her kitaba okumak için fırsat verilmeli. Kitabı okuyan herkeste aynı düşünceleri uyandırmaya bilir. Ama bunu okumasanızda ölebilirsiniz demeyin bence :) kimin neyin bizde hangi etkiyi yaratacağını kestiremiyoruz. Bende bazı eserleri okurken böyle düşünüyorum ama bakıyorum başkası 'Of süper be' diyebiliyor. Dönüp yüzüne şaşkınca bakıyorum sonra öğreniyorum ki kitap okumaya yeni başlamış. Sizin kitaplar hakkındaki bu tutumunuzu çok kitap okumaya bağlıyorum. Zamanla kitap beğenimiz değişebiliyor ki bu da çok okumakla olan bir şey. Bazen yazarın eserleri hakkında fikrim olsun diye okuyorum. Benim de sizi eleştireceğim tek nokta burası. Okumadan ölebilirsiniz demeyin :) seçenekler gidiş yolunu değiştirir, vardığın noktayı değil. Ancak seçtiğiniz yolların her birinde ruhuna ektiğinden alacağın hasat farklıdır.
Değerli yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bakış açımı objektif bulmanız ve diğer cümleleriniz gerçekten değerliydi.
YouTube ile burayı birazcık ayrı tutuyorum doğrusu. YouTube’da tamamen daha çok izlenme amacını güttüğümden ötürü daha ilgi çekici ve absürt başlıklar, konular düşüncesindeyim. Çünkü önermediğim kitaplar videosu önerdiğim kitaplardan çok çok daha fazla izlendi, oysaki önerdiğim kitaplar daha nitelikli. :) YouTube biraz böyle çalışıyor.
Sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Livaneli'nin Kardeşimin Hikayesi kitabını gerçeküstücülük akımının en önemli temsilcilerinden René Magritte'in Aşıklar tablosuyla ve Lacan'ın psikanalizindeki erkek iktidarı olan "fallus"la birlikte yorumlamamı izleyebilirsiniz: youtu.be/NcpFIw6rQ9k
Ben 'Huzursuzluk' kitabını okumuştum , okuduğum onlarca yazarla kıyasladığımda ( genelde dünya klasiklerini okurum) ki bunlara Türk yazarlar da dahil, Livaneli'nin kitaplarında en bariz aldığım his 'Ya bu işte bir yapmacıklık' var hissi. Teknik açıdan eleştirmeye , bu konularla ilgili yorum yapmaya kendimi henüz yetersiz his ettiğim için bu konuda henüz yorum yapmayı boyumdan büyük bir iş olarak görüyorum. Keşke henüz pişmemiş , edebi yönden olgunlaşmamış kişiler de eline kalem alıp kitap yazma girişiminde bulunmasa...
Oğuz incelemelerini değerli buluyorum, öğretici ve farklı bir perspektif sağlıyor okura, en azından bana :) kalemine sağlık , fakat his ettiğim bir şeyi de incelemenin geneli için söylemeden geçemeyeceğim, fazlasıyla objektif olmaya kendini zorlamışsın gibi duruyor :). İncelemelerini titizlikle takibe devam ediyorum.
Ben de Huzursuzluk dahil 3 kitabını okudum ve Türk milletinin genel olarak çok seveceği konularda yazdığını gördüm. Bu yüzden aralara sürekli Mevlana alıntıları sıkıştırıyor hatta.
Açıkçası 1k'da bu konuda çok eksik var, herkes duygularını ve kitap hakkında görüşlerini yazıyor mutlaka fakat biraz da bu konudaki nesnel eleştiri eksiğini kapatmak lazım sanırım. Çünkü eleştiri kuramı bunu gerektiriyor, tabii her zaman da yapılmaz. Aksi takdirde sıkıcı olur.
Objektif olunmalı diye düşünüyorum çünkü bir yazarı 1 kitabıyla değerlendirmek yanlıştır bence, hani ben Elif Şafak'a yapıyorum bunu ama diğer kitapları hakkında da okur görüşlerine baktığım için diyebiliyorum. Livaneli'nin de son olarak Son Ada kitabını okuyup o defteri kapamayı planlıyorum. :) Takibin için çok teşekkürler Filiz...
Bu yorum görüntülenemiyor
Basit bir eleştiri olmuş Oğuz hazretleri. Bazı noktalarda biraz fazla hedef göstermişsin gibi geldi, incelemeden biraz öfke sızıp okurun boynuna dolanıyor. Acaba bu sebeple yazara biraz haksızlık ediyor olabilir misin diye düşündüm okurken.
Livaneli göklere çıkartılacak bir yazar değil, yine de kötü yazdığını düşünmüyorum. Özellikle çağdaş Türk romanı içerisinde değerlendirildiğinde değeri daha da öne çıkıyor. Kendisini sanatçı kişiliği içerisinde değerlendiriyor, güzel şeyler de yaptığını düşünüyorum. Ama şuna eminim kibir konusunda seninle boy ölçüşemez bu bir gerçek. Kendini bulduğunu düşünüyorsun, ki haklısın. Sen aslında 2017de tanıdığım Oğuz değilsin. Kibri ve içten içe duyduğu eziklik hissiyle en yakınındakini bile satacak kadar seviyesiz birisin. Beni kendinden olması gerekenden çok erken kurtardığın için teşekkürler. Zira bu iki yüzlülüğü benim bile anlamam bayağı zamanımı alırdı.
Bunun esas sebebi 1000kitap’ta üstte duran 4 incelemenin de kitap hakkında neredeyse hiçbir şey söylememesi. Yani Google’dan bir okur, kitap yorumu için 1000kitap’a giriyor ve bu tür yorumları görüyor. Düşünsene, kitap hakkında hiçbir bilgi edinemeden siteden çıkıyor. Sence iyi bir izlenim bırakır mıydı site kapsamı konusunda dostum? :)
Okurlara yansıttığım eleştiri de kitabın sürekli sonuyla ve polisiye kurgusuyla yargılanması, böyle olmadığını ve daha detaylı bakılınca romanın kendini açtığını belirtmeye çalıştım. Tabii biraz okurlar da bu durumdan sebeplenmiş oldu.
Ben de şimdiye kadar 3 kitabını okudum. Kesinlikle bilgisini ve çağdaş Türk Edebiyatı’ndaki yerini yadsıyamam. Zira halka ve topluma bu kadar mâl olmuş bir insanı eleştirmek benim haddim olmamalıdır zaten. Sadece kendi edebi zevkime pek uymadığını ve 1000kitap’ta kafası Livaneli konusunda karışık insanların bu yazılanlara göre tercih yapabileceğini düşündüğümden dolayı elimden geleni yapıyorum...
Bu kadar eleştirel yaklaşma
Adam gayet güzel yazmış sen kimsin ki eleştiriyorsun. Kendin bir kitap yaz öyle konuş.
öncelikle şu konuları idrak etmemiz lazım:
1- bir kitabı eleştirince eleştirmen olmuyoruz, bir kitabı eleştirmiş oluyoruz
2- bir kitabı eleştirmek için bir fakülte okumak ya da bir kitap yazmış olmak gerekmiyor, her okur bir kitabı eğer mantıklı nedenleri varsa eleştirebilir
2 sonraki yanıtı göster
Günümüz popüler kitapları hakkında “Muhteşem! İnanılmaz!” gibi cümleler o kadar çok söyleniyor/yazılıyor ki çoğu insan(ben de dahil) kitabın içeriği nedir, edebi açıdan nasıl bir kitaptır bilmeden kitabı alıp okuyoruz. Yüksek beklentilerle okuduğumuz kitaptan da çoğu zaman tam anlamıyla tatmin olmuyoruz. Sonuç olarak da ne anlattığını unutup gittiğimiz okumalar çıkıyor ortaya. Tabii Zülfü Livaneli gibi sanat değerinde işler çıkaran kişilerin çok okunması gayet doğal ancak bu kişilerin her yazdığı çok iyidir diye bir kural da yok; bunu göstermek adına incelemeniz yerinde olmuş. Kitaba, içeriğine, teknik detaylara yaklaşımınız için teşekkürler Oğuz Bey. Elinize sağlık :)Böyle gerçekçi, tanıtım yazısı cinsinden olmayan incelemelerinizin devamını bekliyorum :)
Bu da benim aklıma sanatta "kitsch" tanımıyla kullanılan kibirli ve ticari kaygılarla üretilmiş olan rüküş ve sıkıcı ürünleri hatırlatıyor. Livaneli'ye ait okuduğum 3 kitapta da ben bunu algıladım diyebilirim. Genelde her platformda beğenilen yönleri var fakat kimse eleştirmeye yanaşmıyor, bu da eksik bir yorum ortaya çıkartıyor diye düşünüyorum.
Umarım böyle incelemelerin devamını getirebilirim, benim için de çok öğretici olduğunu söylemem gerek. Teşekkür ederim verdiğiniz değer için. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.