“Hiç aslında böyle olması gerektiğini düşündün mü?” dedi Creon dikkatli bir şekilde. “Belki de doğrusu budur. Onsuz yaşayabilirsin. Hatta onsuz daha iyi yaşayabilirsin. Neden buna ihtiyacın var ki?”
“Hayatın boyunca birine muhtaç hissettin mi? Sadece kendini kurtarmak için değil, her an. Gözlerini kırptığın, düşünmeye ve yaşamaya devam ettiğin her saniye. Âşık olduğum kişiyi ben seçmedim, Creon. Belki seçim şansı elimde olsaydı daha normal ve insan olan birini seçerdim. Oldukça mantıklı bir şekilde. Ama olay da bu zaten. Dawson’ı kabul eden sadece mantığım değil, her şeyim. Ona ihtiyacım var. Omun da bana ihtiyacı var, biliyorum.”
Sayfa 12Kitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.