Yasin: "Çocuk doğurmak ve doğurmamak büyük bir marifet değildir.": Çocuk doğurmak ve doğurmamak büyük bir marifet değildir. Çocuk demek, mutlu varlıklar yaratma zorunluluğu demektir. Böyle bir zorunluluğunsa doğal hiçbir yanı yoktur: doğa insana ahlaksal bir seçim yaptırmaz; böyle bir secimse insanı bağlar. Çocuk doğurmak, bağlanmaktır; ana sonradan buna yan çizdi mi, bir insanî varlığa, bir özgürlüğe karşı suç işlemiş olur; ancak, hiç kimse onu böyle bir bağlanmaya zorlayamaz. Ana-babayla çocuklar arasındaki ilinti, tıpkı kan koca arasındaki gibi, özgürlük içinde seçilmiş olmalıdır. Çocuğun kadın için ayrıcalıklı bir bütünlenme olduğu da epey su götürür; bir kadına, "çocuksuz" diye hoppa, züppe, sevdalı, sevici ya da ihtiraslı demekten çekinmiyoruz; buna göre, cinsel yaşamı, kişisel erekleri, değerleri çocuğun yerini tutan şeylerdir. Oysa, burda, işin başında bir belirsizlik vardır: bu lâfa karşılık, kadının, sevgisiz, işsiz güçsüz kaldığı, kendi cinsine duyduğu eğilimleri duyuramadığı için çocuk istediği de söylenebilir. Bu uyduruk-doğalcılığın altında toplumsal, yapay bir ahlâk yatmaktadır. Çocuğun kadın için en son erek olduğunu söylemek, reklâmcılara özgü, allı pullu, beylik bir lâftır.

Çocuk doğurmak ve doğurmamak büyük bir marifet değildir.

Çocuk demek, mutlu varlıklar yaratma zorunluluğu demektir. Böyle bir zorunluluğunsa doğal hiçbir yanı yoktur: doğa insana ahlaksal bir seçim yaptırmaz; böyle bir secimse insanı bağlar. Çocuk doğurmak, bağlanmaktır; ana sonradan buna yan çizdi mi, bir insanî varlığa, bir özgürlüğe karşı suç işlemiş olur; ancak, hiç kimse onu böyle bir bağlanmaya zorlayamaz. Ana-babayla çocuklar arasındaki ilinti, tıpkı kan koca arasındaki gibi, özgürlük içinde seçilmiş olmalıdır. Çocuğun kadın için ayrıcalıklı bir bütünlenme olduğu da epey su götürür; bir kadına, "çocuksuz" diye hoppa, züppe, sevdalı, sevici ya da ihtiraslı demekten çekinmiyoruz; buna göre, cinsel yaşamı, kişisel erekleri, değerleri çocuğun yerini tutan şeylerdir. Oysa, burda, işin başında bir belirsizlik vardır: bu lâfa karşılık, kadının, sevgisiz, işsiz güçsüz kaldığı, kendi cinsine duyduğu eğilimleri duyuramadığı için çocuk istediği de söylenebilir. Bu uyduruk-doğalcılığın altında toplumsal, yapay bir ahlâk yatmaktadır. Çocuğun kadın için en son erek olduğunu söylemek, reklâmcılara özgü, allı pullu, beylik bir lâftır.

Sayfa 162 - Payel YayıneviKitabı okudu

Kadın - İkinci Cins 2 Simone de Beauvoir

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasin