Yine aşkın peşindeyim, istemsiz gitti elim sevdaya. GECE. Bütün dertler GECE uyanırdı uykusundan. İnsan GECE uyur, dert GECE uyanır. Beni buraya kim fırlattı, bu kuytu yalnızlığa. Sustum.
Ağlıyor içimdeki çocuk, yolunu bulamamış GECENİN içinde. Yıldızlar küsmüş, ay küsmüş aydınlatmıyormuş yolunu.. ağlıyor, korkuyor ümidini kesmiş GECEDEN, kendi haline bırakmış.. sabahı bekliyor.. güneşini bekliyor.
Oysa biliyorum ki o yıldızsız aysız GECELERDE DE yolunu bulabiliyordu, onun hiç güneşi olmamıştı ki, ay ve yıldızlarla ezelden küskündü zaten, hiç aydınlatmamışlardı ki yolunu...
Bu tedirgin ve ürkek bakışları hiç görmemiştim daha önce. Yediği darbelerin izini yüreğimde hissederdim de gözlerinde bulamazdım bir türlü. Dağlardan inmiş eşkıya edasıyla dolanır yolunu bulurdu.
Ne tuhaf!
Neydi bu GECEYİ farklı kılan, neydi onu bu kadar ağlatan, korkutan... Karanlıktaki algılarına ne olmuştu ki? Bulmak zorunda olduklarını aramaktan vazmı geçmişti.. yoksa tüketmiş miydi onu bunca yorgunluk?
“Ağlama çocuk, sil gözyaşlarını yeter içimi üşüttüğün” diyorum..
Hiç susmayacakmış gibi başlıyor anlatmaya;
Gözyaşlarımı avuçlarımda sakladım görme diye, sessiz çığlıklarımı kuşlar duydu bir sen duymadın... Yüzümü avuçlarının arasına alıp, gözbebeklerime hiç baktın mı? Hep bekledim dizelerin şairleri beklediği gibi; ama sen gelmedin..
Yoruldum artık!
...
“Karanlığın içinde, yol bulamadım bu gece!..”
#jess