Bir yaz gününe mi benzetsem seni?
Daha makul ve sevimlisin sen ondan:
Sert rüzgârlar sallar mayısın tatlı tomurcuklarını,
Ve pek kısa olur ömrü yazın:
Bazen güneş fazla sıcak parlar
Ve sık sık altın çehresi gölgeyle dolar;
Ve her güzel şey zamanla solar
Ya talihsizlikten ya da durmayan seyrinden zamanın
Fakat senin sonsuz yazın solmayacak;
Ne yitecek sahip olduğun güzellikler
Ne de ölüm senin gölgelerinde dolaşmanla böbürlenebilecek.
Zamanı yenersin sen ölümsüz satırlarımda
Yaşayacak bu dizeler ve hayat verecek sana
İnsanlar nefes alıp verdikçe, gözler gördükçe yeryüzünde...