Gönderi

Bütün hayatım soğuk bir yerde sonsuz bir karanlık içinde geçti, bedenimde daima titreşip duran bir alev vardı ve eritiyordu beni. Ömrüm, odamın dört duvarı arasında, düşüncelerin ve hayatımın etrafını çeviren surlar ortasında mum gibi azar azar eriyip bitiyordu. Hayır hayır, öyle değil! Bir oduna benziyor ömrüm; ocaktan düşmüş, diğer odunların ateşiyle yanıp kömürleşmiş bir oduna; fakat ne tam olarak yanmış ne de olduğu gibi kalmış; diğerlerinin dumanıyla, soluğuyla boğulmuş.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.