Gönderi

Boo-zaa,” dedi sokağa çıkınca. Haliç’e doğru, sonsuzluğa gider gibi inen bir sokaktan aşağı yürürken, gözünün önünde Süleyman’ın balkonundan gördüğü manzara canlandı. Şehre söylemek, duvarlara yazmak istediği şey şimdi aklına gelmişti işte. Bu hem resmi, hem şahsi görüşüydü; hem kalbinin hem de dilinin niye- tiydi: “Ben bu âlemde en çok Rayiha’yı sevdim,” dedi Mevlut kendi kendine.
Sayfa 466Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.