“Hayat şartları işte,” deyip geçemiyorum. “Dünyanın hali bu, ne yapalım,” diyebilseydim, ıstırabım azalırdı belki. Diyemedim. Kaçtım, küstüm, kendime bir sığınak yaptım, kindimi gömdüm, ama gene mutsuzum. Görüyorum çünkü. Görüyor ve hissediyorum. Gözümü yummakla bile kapanmıyor gözlerim.
...Bir anarşist gibi hissediyor, bir aristokrat gibi acı çeliyor, bir küçükburjuva gibi kaçıyorum.
Sayfa 53
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.