Nietzsche gibi başlayıp Nihat Hatipoğlu ile biten kitap...
Hayata anlam veremeyip intihara sürüklenmeden nasıl bir anda inanç sevdalısı birine dönüşüyor? O ara geçiş çok hızlı oluyor.
Hayatını ve dinleri sorgulayan bir insanın yabancılık çekmeyeceği bir kitap. Nihilizmin savunulduğu kısımlar heyecanla okutuyor sonra birden kiliseye gidip dua etmeye başlaması insanı biraz afallatıyor. Açıkçası Tolstoy'a karşı biraz hayal kırıklığı yaratan kitap...
İLK 60 SAYFASINI ALIP BAŞUCU KİTABI YAPABİLİRSİNİZ
