"Dünyanın hali bu, ne yapalım," diyebilseydim, ıstırabım azalırdı belki. Diyemedim. Kaçtım, küstüm, kendime bir sığınak yaptım, kendimi gömdüm ama gene mutsuzum. Görüyorum çünkü. Görüyor ve hissediyorum. Gözümü yummakla bile kapanmıyor gözlerim....
Bir anarşist gibi hissediyor, bir aristokrat gibi acı çekiyor, bir küçükburjuva gibi kaçıyorum.