Gönderi

Ta ki ben yanına gidene ve o merdivenin köşesini dönene dek. Sonra kısa bir çığlık attı, basamaklardan koşarak indi, boynuna atıldı ve ağladı ve onun elinden bıraktığı çantalar gümbürtüyle aşağı düştü ve o, Barbara'yı kollarına aldı. Bir an duraksadım. Sonra paltomu aldım, ikisinin yanından geçip merdivenlerden aşağı indim. O gözlerini kapatmıştı. Barbara ıslak gözleriyle banan baktı ve "Hayır" diye fısıldadı ve ben bir an bekledim, ama başka hiçbir şey demedi ve ben yürüdüm. Sokak kapısı kapanmadan bir an daha bekledim. Ama arkamdan gelmedi, peşimden seslenmedi de.
Sayfa 117 - Doğan KitapKitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.