Zamanın hayatı pek bölen, reddeden bir tarafı var.
İşte en güzel zamanın o yüzünde, ben artık kimseyi beklemem sevgilim.
Boş odalarında, kuytu köşelerinde dolaşılan eskimiş kalpler gibiyim.
Kimseye yaramıyorum. Kendime bile bir faydam yok. Duvarlarım çürüyor.
Dilime eski şarkılar yüklüyorum.
Sözlerini kimsenin hatırlamadığı, kimseciklerin hoşuna gitmeyen epeski şarkılar.
Hayat biraz da bu şarkılar değil mi?
Sayfa 146 - Everest Yayınları/2. Basım: Nisan 2011Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.