Acıyı bilmeyen insan ne acımayı ne de acımanın tadını bilir. Yüreği hiçbir şeye karşı duyarlı olmaz, kendisi de toplumcul olmaz.
Sayfa 81Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Evet, çocuk gözüyle bakarsak uçan bir kuşa dokunmak isteyip dokunamamak bir acıdır. Yada kışın kartopu oynarken ellerinin üşümesi acıdır. İlkini gereksinim olmayan her nesneyi ona vermemekle öğretirken ikincisini de kendi özgür iradesi ile tercih ettiği için mazur görmek gerekir, diyor Rousseau :) böyle öğrenilen küçük acılar, insanı topluma karışınca her istediklerinin olmadığı gerçeğine karşı hazırlarken özgürce yaşamaktan da keyif almalarını sağlar.
Öğrenilmiş çaresizlikten ziyade yazar diyor ki gerçek dünyanın yanısıra her insanın bir de düşsel dünyası vardır. Bu ikisi birbirinden ne kadar kopuksa insan o kadar acı çeker. Çocukların hayalgücünden ötürü düşsel dünyası daha geniştir. Düşsel dünyasını gerçek dünyasına yaklaştırırken onu özgür iradesiyle başbaşa bırakın. Acizliğinin getirdiği küçük acılar onu gerçek dünyaya hazırlar. Düşsel dünyası gerçek dünyaya yaklaştıkça insan hayattan daha fazla keyif alır, yaşadığı iyi kötü herşeyin değerini daha iyi anlar.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.