Ya sen, güzelim, ya sen,
dilsiz atlayıp geçtiği
en çekici sevinçlerin. Belki senin yerine püsküllerin mutludur–,
belki de gergin, diri
göğüslerin üzerinde yeşil, madensi ipek sonsuzcasına şımarmış duyuyordur kendini, hiçbir eksiği yoktur.
Sen sallanan terazileri üstüne dengenin hep başka türlü konmuş,
pazara sunulmuş meyvesi duymazlığın, omuzlar altında, herkese karşı.