Babamı 2 yaşındayken kaybettim. Öyle birdenbire, kendine dikkat etmediğinden, ilaçlarını almadığından, kendi suçundan 33 yaşında ölmüş babam. Etrafımda bir sürü kadın; annem, anneannem, teyzem ve halam yıllar boyu babamın yokluğuna ağladılar. Bu yüzden evde hep bir güçsüzlük havası eserdi.
Anlayacağımdan değil ama babamdan kalan kitapları sırf onu tanıyabilmek için okurdum. Çocuktum daha, ilkokuldaydım, Goethe'nin Faust'unu okurdum, ondan kalan bir şeyler bulmuş olmak için. Bergman'ın senaryoları kalmış, onları okurdum hep. İlkokul yıllarında Bergman'ın Yedinci Mühür'ünü, Antonioni'nin Gece'sini, Nazım Hikmet'in şiirlerini okumuştum bile. Anladığımdan değil işte, babamı bana bunlar anlatır diye...
Sayfa 19Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.