Tanrı'ya ya da başkalarına değil, kendime dua etmeliydim.
“Arturo, koçum. Sevgili Arturo. Haksız yere ne kadar çok acı çekiyorsun, evladım. Ama cesursun, Arturo. Yaptığın binlerce fethin izlerini taşıyan yiğit bir savaşçıyı anımsatıyorsun bana. Ne cesaret! Ne asalet! Ah, Arturo, ne kadar muhteşemsin aslında! Seni çok seviyorum, canım Arturo’m, yüce ve kudretli tanrım benim. Ağla öyleyse, Arturo. Bırak aksın gözyaşların, çünkü zor bir hayat seninki, sonuna dek acı veren bir savaş ve bir tek sen biliyorsun bunu, sadece sen, tek başına dövüşen harikulade savaşçı; gözüpek, dünyanın bugüne dek eşini görmediği büyük kahraman.”
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.