Şiir okuyacaktın! Ölümden önce ah çekip inleme, ağlayıp sızlama da ne oluyordu? Şiir okuyacaktın, beynindeki kıvılcımlar sönmeden inancın, insanlığın, saygınlığın kıvılcımları sönmeden şiir okuyacaktın...
Gözleri de kör et, kararsın aydınlık da
N'edeyim, derd ü gam düşmüş payımıza
Ah edildi bize, kimseler destek olmaz
Şiir okuyacaktın! Ölüm ölümdü işte, bu gam, bu dert, bu hırgür de neydi! Yurdunun özgürlük şiirini okuyacaktın, çaresizlik ve zavallılığının, yoksulluk ve güzelliğinin şiirini. Ve şiirin sesi, senin sesin, çaresiz, mazlum ülkenin sesi dağlarda ve kayalarda, şehirlerde ve evlerde, dağlarda ve ovalarda, ülkelerde ses bulacak... Düğündü bu... Ölümün gölgesindeki şenlikti. Şiir lazımdı...
Dostlar selam vermez, kardeş ve baba sormaz
Yitirdik yolu, ah, bilmem ne yana gitsem
Allah'ım! Irmakta susuzluktan mi ölsem...
Sayfa 212 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.