“yüzündeki ezici ifadeyi bir yana bırakarak orada bulunan herkesi şu küllüydü, bu tozluydu, öteki sümüklüydü demeden görülmeye değer bir şefkatle sımsıkı kucaklayacak, bağrına basıp şapır şupur öpecek, koklayacak ve bütün bunları yaparken dayanamayıp insanın içini sızlatan dokunaklı bir sesle hüngür hüngür ağlayacak gibi de bakmış...”
Sayfa 52
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.