En korunmasız anımda ruhumun dibine kadar okunduğu izlenimiyle çalkalanıyor
içim. Bu nedenle, çocukluğumdan beri bildiğim bir tür içsel vandalizme yuvarlanıyorum şimdi. Bir şey çalmak, bir şeyi tahrip etmek ya da birine bağırıp çağırmak istiyorum. Fuayeye dönüyor, bir koltuğa oturuyorum ve duygularımın başka duygularla yer değiştirmesini bekliyorum. Çocukluğumun içsel vandalizmi de bir kendini terk etmeydi aslında.
Sayfa 123 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.