“Ah biz biçare kadınlar! Bizi hiç insan yerine koymazlar! Babalarımız, istedikleri adamlara bizi hediye verircesine verirler. O adamların huyunu suyunu sormazlar. Biz o adamlarla geçinebilecek miyiz? Orasını hiç düşünmezler. Bize bir defa “Filân adamı koca olarak ister misin?” yahut “Kimi koca istersin?” diye bir sormak yok. Bize derler: “İşte, seni filân adama vereceğiz.” Biz susarız ama gönlümüz ne der: “Yarabbi babamın bu söylediği efendi, genç olsun, güzel olsun, iyi huylu olsun!” Gerçekten, bazı defa öyle çıkar; lâkin bazı kere de tam tersi... Gider bakarız ki, bize koca olacak adam altmış yaşında, yahut bir gözü kör, yahut burunsuz, yahut sarhoş, ahmak... Ah siz erkekler ne zalimsiniz! Bir kızcağızın bir gözü biraz şaşı olsa, yahut ayağı biraz topal olsa, biçare evlenmeksizin yaşlanır gider; kimse almaya tenezzül etmez. Amma sizlerin en fenası, en uğursuzu, en sakatı, kızların en güzelini, iyi huylusunu alır da biçareyi esir eder.”
Sayfa 22Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.