Vafeya adında bir arkadaşım vardı. Yatağı benimkinin hemen yanındaydı. Işıklar sönünce yatağımı onunkine yaklaştırırdım, geceyarısına dek konuşurduk. Aşık olduğu kuzeninden, onun da kendisi sevdiğinden bahsederdi; bense geleceğe ilişkin umutlarımdan.. Geçmişimde, çocukluğumda kayda değer bir şey yoktu; ne aşk ne de başka bir şey. Bu yüzden benim söylediğim her şey gelecekle ilgiliydi. Çünkü gelecek, istediğim renklerle boyamak üzere hâlâ benimdi. Özgürce karar vermek, istersem değiştirmek üzere. Hâlâ benim..
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.