Kendin de bir ağaç olmayı istemekten başka bir şey yapamayacaksın.
Bazen saatlerce bir ağaca bakarak öylece duruyorsun, onu betimliyor, didik didik
inceliyorsun; kökleri, gövdeyi, dalları, yaprakları, her bir yaprağı, yapraktaki her bir damarı,
sonra yeniden her bir dalı inceliyorsun, ve böylece, aç bakışının ısrarla görmek istediği ya da yarattığı ilgisiz biçimlerin sonsuz oyunu sürüp gidiyor: surat, şehir,
··
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.