"Ümitsizliğin gölgesinde yaşıyoruz, ruhu döven keder dalgalarıyla yaşamayı kabullenmemiz gerek. Keder bize her şeyin sahibi olmadığımızı, zamana hükmedemediğimizi, hayatı keyfimizce yönetemediğimizi gösterir. İnsan aciz, varlık kırılgan. Bu dünyada yalpalayan varlığımız ancak ümidin ve anlamın kılavuzluğunda sükûn bulabilir. Anlatacak bir hikâyemiz, yularımızı bağlayacağımız bir aidiyet, bize yön ve ufuk tayin eden bir anlam olduğunda ışıklanır hayat. Keder, bizi önünde gidilecek uzun yolların bulunduğu bir çocuk kılar.
"
Sayfa 137Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.