1970 lerde allah bizimleydi
seyrettiğimiz filmlerdeki yetim çocukların, yoksul kızların, bahtsız annelerin, mazlum delikanlıların, yorgun babaların hallerine hüngür hüngür ağlardık.
haysiyet, namus, vicdan gibi kelimeler tedavülden kalkmamıştı.komşuluk ölmemişti.komşular sağdı.
zayıftık, fakat güçsüz değildik.
uzun yakalı dar gömlekler, ispanyol paça pantolonlar giyiyorduk.saçlar kabarık, favoriler uzundu.kocaman güneş gözlükleri takardık.fotoğraflar silme siyah-beyazdı.
solcuyduk.sovyetler birliği dağılmamış, dimdik ayaktaydık.sendikalar, grevler. 1 mayıslar, boykotlar, kıran kırana kavgalar...alınteri mukaddesti. haklıydık kazanacaktık.
faşizm kahrolsundu.
stres yoktu.nostalji yoktu.depresyon yoktu.
elvis,yılmaz güney,marlon brando, orhan gencebay,baretta ( robert blake), kemal tahir,pink floyd,aşık mahzuni, bruce lee,tanju okan,charles bronsın,bob dylan,ismet özel,muhammed ali,neşet ertaş,federico fellini,atilla ilhan,clint eastwood,oğuz atay,john lennon, cüneyt arkın...hayat çok hızlıydı
Sayfa 82Kitabı okudu
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.