Gönderi

Bir gün kağıda bir çift göz çizerek, onların kendi gözleri olduğunu varsaydı ve onlara neden farklı bir dil konuştuklarını sordu. Sonra onların yerine geçerek bu soruya yanıt vermeye çalıştı. Bu hayali diyalog, sanki gerçek bir konuşma gibi, onu içine aldı. Gözlerinin rolüne girmekten çok hoşlandı. Konuşma ilerledikçe, gözler yapabilecekleri hiçbir şey olmadığını, yüreğin emirlerine göre hareket etmek zorunda olduklarını ve eğer bu durumu değiştirmek istiyorsa, yürekle konuşması gerektiğini söylediler. Bu kez aynı oyunu yürekle oynamaya başladı satıcı. Ona, niçin böyle davrandığını sordu. Yüreğin bu soruya verdiği karşılık, “Beni de aklını dinlediğin kadar sık dinleseydin, o zaman sesimi duyurmak için farklı bir dil kullanmak zorunda kalmazdım” olmuştu.
Sayfa 130Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.