''...korkunun içine hapsolamazdı. Düşünmek faydasızdı, ancak gözünü açtığında son ilmekleri, o da belki, örülüp biten bir rüyayı boş yere hatırlamaya çalışmak gibi; duyumun karşıtı denilebilecek bir şeyin içinde hala asılı duran ve belki de belirsizliği ilerde tekrarlanabilecek o örgüyü sökmek demekti düşünmek. Gözlerini kapasa, kendini bıraksa, tam bir karanlık içinde yüzse, gerektiği gibi beklese. Faydasız, oldum olası faydasızdı; o hayal topraklarından hep daha fakir dönmüştü geri, kendinden iyice uzaklaşarak.''
Sayfa 12 - Ayrıntı - Aslı BiçenKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.