Kapanmıyor. Ruhun aldığı hasar her kanaldan kendini hatırlatmayı sürdürüyor. Bakılan her nesnede, tanık olunan her sahnede, insan seslerinde, yüzlerinde bir ufacık ayrıntı ardından günlerce süren bir eziyeti film gibi sarıp sarıp baştan oynatmaya yetiyor. Bazen o ayrıntıya bile gerek kalmıyor. Artık ait olduğu bedenle birlikte hareket etmeyi unutan düşünceler alıp başını gidiyor, belaya bulaşıyor, kasvetle çöken bir güz mevsimi gibi, rüzgarı kıyıda köşede kalan tüm pislikleri tozutup savurarak ortalığı bulandırıyor.
Sayfa 357Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.