Bu uysal, bu düzmece ve kibar yaşama daha çok katlanamamıştım. Ve görüldüğü gibi, yalnızlığa da daha fazla katlanamadığıma, kendime eşlik eden kendimden de dile gelmez ölçüde nefret edip tiksinti duyduğuma, cehennemin havasız ortamında boğularak sağa sola saldırdığıma göre, benim için nasıl bir çıkış yolu kalmıştı artık? Hiçbir çıkış yolu yoktu. Ah anne ve babacığım, ah gençliğin uzak ve kutsal ateşi, ah yaşamımın binlerce sevinci, binlerce uğraş ve amacı! Bütün bunlardan kalan bir şey yoktu geride, pişmanlık bile yoktu.
Sayfa 80
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.