(..)kubbenin altında durdum, hayır, şarkı söylemek için değil, bunu yapamazdım, yuvarlak kubbe açıklığına doğru bir otlubağa ötüşü salıverdim; kısa, uzun, uzun -- kısa, uzun, uzun. Yeniden, yeniden. Panteon'un kubbesi de bu ötüş için yapılmıştı sanki, belki de yüksekliği ve yarıçapı uyumlu olduğu için. Sunduğum gösteri, sonradan Alexandra 'nın dediğine bakılırsa, çevredeki bütün turistleri susmaya sevk etmiş, hatta Japonları bile. Deklanşör çıtırtıları kesildi... Oysa öten ben değildim, daha çok ruhumun derinliklerindeki o kurbağa ötmüştü..
Sayfa 252 - Reschke'nin Günlüğü'nden
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.