··
474 görüntüleme
Semih'in bu incelemesi daha çok okunmayı hak ediyor arkadaşlar, uzun bir aradan sonra sitenin en değerli okurlarından biri olan Semih'ten yeni incelemeler görmek harika.
İncelemede yazdıklarına gelirsek, Kafka'nın Milena için yazdığı mektupların okunup okunmayacağını bilme durumu çok önemli bir ayrım. Hatta buradan sanatta anlaşılma kaygısına geçiş yapabiliriz. Mesela bir ressam, bir resmi çizerken anlam kaygısı gütmeli midir ya da o resmi yorumlayacak seyircinin beğenisine mutlaka hitap etmeli midir şeklinde pek çok soru sorulabilir.
İki yönde de düşünen insanlar olmuş, yani Kafka'nın Milena için yazdığı mektupları okuyacağımızı bilip ona göre yazması gerektiğini düşünen insanlar da var ya da tamamen sanat, yazan içindir deyip Kafka'nın bizi hiç düşünmemesi ihtimali var, keza Kafka da 2. ihtimalle yazmış bütün yazılarını. Zaten bütün yazılarının yakılmasını istediği için Can Öz'ün de dediği gibi pek çoğumuz Kafka'nın vasiyetine uymuyoruz. Ama napalım adam iyi ki yazmış. :)
Şiir konusuna gelirsek, Aristo Poetika adlı kitabında bu konuda : "Şiir sanatı, ya doğuştan yetenekli ya da coşup kendinden geçebilen kişilerin işidir..." demiş. Haydar Ergülen'in şiire yeteneği olduğu aşikar, duyguları geçirebilmeyi çok iyi biliyor. Tema belirleme konusundaki eleştirinde de benzer düşünüyoruz, her şey şiirin ve dolayısıyla sanatın konusu olabilir.
Eline sağlık dostum.
Çok teşekkür ederim Oğuz. Kafka meselesi tamamen insanların bakış açısını değiştirmek için ortaya attığım bir oyun aslında. Çünkü o kitabı okurken ben de yer yer abartılı cümleler görmüştüm. Fakat adam yazdığı özel mektupları bizim okuyacağımızı nereden bilebilirdi ki? Bu durumda onu eleştirmek ve böyle mektup olmaz demek pek doğru gelmiyor. Hatta çok büyük ihtimalle mektup dediğin öyle olur :) Katkın ve desteğin için tekrar teşekkürler dostum.
Hâlâ mektup yazma alışkanlığı olan biri olarak tebessüm ettim. Renkli kağıtlarımı, onlarca kalemimi, gönderdiğim kişinin bende bıraktığı izlenime ve enerjiye bağlı olarak renkleri kullanırım. Hatta bir defterim var. Mektup defteri. :) İlk önce kurşun kalemle hoyratça yazarım. Sonra defalarca okur, ekleme çıkarma yaparım. Sonra olmasını istediğim bütün şartları sağlar ve yazmaya başlarım. Yazım içime sinene kadar tekrarlarım. Fiyakalı mektuplarımın karşıdaki insana da kendini özel hissettireceğini bilmek mutlu eder. Çok arkadaşımda mektubum vardır bu yüzden. Hayatımıza ancak gerçekten değer vereceğimiz insanları alalım ki mektup yazacak kadar biricik olsunlar. 'Slm' inceliği olmaz, ki bu incelik değil yoksunluktur. İnsan dolu dolu cancağızım değerinde cümlelerle konuşabilmeli. Ama hız çağındayız, öyle değil mi?
Konseptli şiir düşüncesi bir yapaylık uyandırdı. Fakat yine de okuması bir renk katabilir. Kaleminize sağlık.
Mektup yazan biri nasıl da belli oluyor :) Ne mutlu sizden mektup alan dostlarınıza. Teşekkür ederim.
Vurguladığız temel noktalara sonuna kadar katılıyorum Semih hocam, emeğinize sağlık. Ben o tür eserlere hâlâ temkinli yaklaştığım için okuyamıyorum, yere göğe sığdıramayan, iyi ki yayımlanmış şu aşka bakar mısın diyen arkadaşlarıma peki sen bu şekilde mektuplarının arz edilmesinden hoşlanır mısın dediğimde de tabii ki hayırr şekilde cevap alıyorum. Şiir konusuna gelince; yazdıklarınız hemen aklıma Cahit Zarifoğlu'nun konuya ilişkin fikirlerini getirdi. Onu da paylaşmak isterim. #50966830
Ben de o eserleri okurken çoğunlukla abartılı buluyorum. Fakat doğru bakış açısını bilirsek değerlendirmelerimizi de daha sağlıklı yapabiliriz diye düşünüyorum... Paylaşımına inceleme içerisinde yer vermek istiyorum, müsaade edersen?
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Borges’in Kafka konusunda güzel bir tesbiti vardır; Kafka, eserlerini yakmak yerine yakılmasını vasiyet ederek aslında bu eserlerin toplumla buluşmasının önünü bilinçli bir şekilde açmıştır. (Borges’in ifadesi birebir böyle değil tabii, ama özü bu şekilde) Şahsen ben de böyle düşünüyorum. İddia etmiyorum ama bu fikre daha yakınım. Araya girip böyle bir parantez açmak istedim:)
Semih hoşgeldin bu arada değerli dostum. Mektup çağının hemen hemen sonlarına yetişmiş biri olarak hala hatıra kutularımda tek tük mektuplar saklarım... Belki bu alışkanlığın tekrar canlandırılması çok güç ama kültürel hafızadaki ve edebiyattaki nostaljik etkisi hala çok güçlü. Yerine konulduğu düşünülen hiçbir şey o etkiyi veremedi. Nedenlerini sen zaten yazmışsın...
Şairlerin bir tema üzerine yazma konusuna ise şiire uzak biri olarak yüzeysel bakabiliyorum ancak. Bana olabilirmiş gibi geliyor. Bir duygu, bir obje veya bir olay o şairin üzerinde baskın bir etki bırakmış olabilir. Nazım Hikmet’e de memleket şairi demiyor muyuz neticede? Gelenekte de Yunus Emre, Niyazi Mısrî gibi tasavvuf şairleri de aslında merkez bir konunun üzerinde örmüyor mu şiirlerini? Tabii ki tartışmaya açık bir konu, dediğim gibi uzaktan bakınca böyle görünüyor benim penceremden...
Daha sık görüşmek dileğiyle... Selam ve sevgiler...
Borges de bizler gibi bir yorum yapmış. Fakat ben yorum yapmaktansa Kafka'nın beyanını esas almayı tercih ediyorum. Adam eserlerim yakılsın dediyse, bu yöndeki beyanını doğru kabul ederim. Yorumlara ve görüşlere ise saygılıyım elbette :)
Hoşbuldum abim. Ben mektup çağına yetişemediğimi düşünüyorum. Tek tük mektuplar oldu hayatımda; ama maalesef teknoloji o lezzeti elimizden çoktan almıştı...
Selamlar ve sevgiler abim...
şiir belirli bir tema belirlenerek yazılamaz (bununla alakalı izah; Mallarme, "ilk dize Allah vergisidir, sonrası çalışma ister" der. Bir şiirin doğuşu kolay açıklanabilecek bir şey değildir. Hangi yaşantı, acı, öfke, korku, hüzün... hangi derinlerde ne kadar beklemiştir, neden o gün ışığa çıkmaya çalışmıştır ve neden o sözcüklerle varlık bulmak istemiştir, bilmek kolay değil. Belki gerekli de değil. S:40, Bavul Dergisi 10
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.