Saat gece yarısını elli altı geçerken bir kaldırımda bir hastane karşısında. bir ayna ararken dünyanın sevgi yükünü çeken adamı bulmuştum. Sanki biri inan demiş gibiydi, inan. inanmıştım. içimden kaç bine kadar sayabileceğimi denemiştim. ağzımı açmazsam adın oradan öylece geçip gidecek sanıyordum. bir arabanın peşinden, bir otobüsün camından