Dolunay gibidir yüzü şiirin, ışıldar, ay, ışığını insandan alır, gerçeklikten alır. Şiirin kendi başına ışığı yoktur. Bu ışığı, veren için, alan için vardır. Yüreğimize seslenir, yarar yüreğimizi: Şiir gönlümüzü ister. Yüreğiniz yoksa, şiir yaşantısı uğramaz semtinize.
Sayfa 27 - AKIL, Bir Konuk Olarak ŞiirKitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.