Nietzsche'nin, "güç istenci" ve "Ebedi Dönüş" olan iki düşünce akımını birleştirmesi Arendt'in dikkatinden kaçmaz. Arendt, güç istenci içinde emri veren ile itaat eden arasındaki savaşı, haz ve keder arasındaki ikircikliği ve yalnızca acının boy ölçüşebileceği özgürlük duygusunun yoğunluğunu çözümleyen Nietzsche'yi izler.