"Şu an acı
çekiyorum. Verecek hiçbir şeyim yok..
ve sana en çok şimdi ihtiyacım var. Ne
olur, yanıma gel ve kucakla beni, kollarında tut. Hiçbir şey söylemen
gerekmez. Sadece kollarının arasında
olmaya ihtiyacım var. Ne olursun,
gitme." Yanına gidip sessizce
kucakladım karımı. Kollarımda ağladı.
Birkaç dakika sonra da gitmediğim için
teşekkür etti bana. Sadece onu
kucakladığımı hissetmeye ihtiyaç
duyduğunu söyledi.
İşte o anda aşkın,
kayıtsız koşulsuz aşkın, gerçek anlamını
çözmeye başladım...