Hegel, modern dinin dayandığı duygunun, Tanrı'nın öldüğü duygusu olduğunu Nietzsche'den önce ortaya koymuştu. Bu izlenim temel olarak geleneksel düşünme tarzının ölümünden, özellikle de duyusal alan ve duyusalüstü alan arasındaki ayrımdan ileri geliyor.