Ergenlik parantezini tanımlayan bir şey varsa eğer, bu gülme krizleriydi. Bir daha hiçbir zaman öyle gülmüyordu insan. Dünyanın ve hayatın tamamen saçma olduğuna dair o ani bilinçleniş, nefessiz bırakana kadar güldürüp kahkahalara boğarken, aynı fikrin yirmi sene sonra beraberinde getirdiği tek şey tevekkül dolu bir iç çekiş oluyordu.
Sayfa 72 - Monokl Yayınları
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.